Daisy Jones & The Six

Daisy Jones & The Się jest to książka, która wciągnie czytelnika w artystyczny świat lat 70, wywoła naprawdę skrajne emocje i wpuści do żył dźwięki muzyki niczym narkotyk. To wszystko za sprawą ciekawej historii i tekstów piosenek na końcu książki, z których skorzystałem w mojej recenzji. Pisząc tę recenzję chciałbym przeanalizować ten tytuł od podszewki. Dlatego na początku skupię się na klimacie, który moim zdaniem był średni. Wiem wszyscy, którzy się nim zachwycają powiedzieli by do mnie No, powiedz, że to nieprawda(1), ale niestety nie mogę. Uważam, że atmosfera lat 70 trochę kulała. Czasami była odczuwalna, a czasami zapominało się, że książka nie dzieje się w aktualnych czasach. Jednak myślę, że warto skupić się kreacji bohaterów, ponieważ tutaj autorka daje zdecydowanie więcej czytelnikowi. Przede wszystkim warto zaznaczyć, że postaci było bardzo dużo. Wszyscy mogą powiedzieć o sobie Tylko wyglądamy jak młode gwiazdy, bo nie widzisz naszych starych blizn(2) i oczywiście jest to szczera prawda. Każdy z nich ma swoją historię, czasami mroczną, której inni nie dostrzegają. Idealnym przykładem jest Billy, który pomimo własnych problemów nie pokazuje tego fanom. Wszyscy widzą go jako człowieka o idealnym życiu, którego każdy może pozazdrościć. W pewnym sensie tak jest, ale mroczne aspekty życia stają się bliznami, których nikt nie widzi. Bardzo ciekawą bohaterką jest tytułowa Daisy Jones. Gdyby Daisy z przyszłości miałaby opisać siebie dołączającą do zespołu wiedząc jak to wszystko się skończy, to powiedziałaby Gdy się pojawiam, zaczynają się kłopoty(3). Jednak patrząc na całokształt była to bardzo dobrze wykreowana bohaterka, która musiała zmierzyć się wieloma trudnymi sytuacjami. To też w pewnym sensie ukształtowało jej osobowość. Nie wszystkie osoby występujące w książce przypadły mi do gustu, ale przez to historia zyskuje więcej naturalizmu. Relacje pomiędzy członkami to były po prostu jak dynamit. O całej grupie mogę powiedzieć, że ?Jest smutkiem przebranym za rock?n?roll?(4), ponieważ czytając o ich losach towarzyszyły i naprawdę skrajne emocje. Opisy w tej książce były świetne! Najbardziej podobały mi się momenty koncertów. Kiedy zespuł wchodził na scenę to widownia mogłaby powiedzieć Gdy morza się burzą, żagle łopoczą, gdy kapitan wznosi modlitwy, nadchodzi Jutrzenka(5), a ja razem z nimi. Daisy Jones & The Six były dla publiczności światłem i czuć było to napięcie przed koncertem. Poruszając kwestie zakończenia, to muszę powiedzieć, że podobało mi się. Pojawił się zaskakujący zwrot akcji, którego po książce raczej obyczajowej nie spodziewałem się, natomiast chwilę po skończeniu myślałem sobie, że książka jest po prostu fajna. Wtedy poczułem, że Moje serce wzywa, nie mogę go ignorować(6) i tak też zrobiłem. Ta pozycja zostawiła w moim sercu tyle ciepłych i dobrych wspomnień, że przyznałem jej miano bardzo dobrej. Fikcyjna historia przedstawiona za pomocą wywiadu jest to coś bardzo interesującego. Jest to druga przeczytana książka od tej autorki i z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że Taylor Jenkins Reid jest moim odkryciem tego roku. Uwielbiam język jej powieści, bohaterów jakich kreuje i historie jakie wymyśla. Ten tytuł mówi do mnie Proszę, proszę, nie zapominaj o mnie(7), a ja jedyne co mogę powiedzieć to, że czytałem wiele książek nie zapadających w pamięć, Ale zawsze myślę o tobie(8). Będąc już jakiś czas po lekturze lubię wracać do niej w myślach i oczywiście czytając poruszające teksty piosenek. #9UrodzinyEbookpointKonkurs 1.Tytuł piosenki: Gdybyśmy nie byli paskudni 2.Tytuł piosenki: Młode Gwiazdy 3.Tytuł piosenki: Ścigając się z nocą 4.Tytuł piosenki: Niemożliwa kobieta 5.Tytuł piosenki: Aurora 6.Tytuł piosenki: Nadzieja taka jak ty 7.Tytuł piosenki: Proszę 8.Tytuł piosenki: O północy