Opinie czytelników - Lupus (5)

Świetna powieść, polecam

Ponownie spotkałam się z Nielsem Oxenem, Margrethe Franck i Axelem Mossmanem. Niezapomniane trio! Mossman to połączenie determinacji i inteligencji. Jego wybitny potencjał szarych komórek, sposób bycia, zamiłowanie do patosu, anglofilskie inklinacje i podwójna gra czynią z niego intrygującą osobowość. Jego jednoosobowym oddziałem specjalnym jest Oxen, który cały czas boryka się z traumą i koszmarami. Nie wychodzi mu nawiązywanie relacji z nastoletnim synem. Za każdym razem podziwiam jego niezwykłą inteligencję i intuicję, wirówkę myśli, rozpracowywania wszystkiego po swojemu, walkę i zanurzanie się w sobie, w łowcy. Ci dwaj, choć są świetni w zbieraniu informacji, to jednak bywają nieudolni i nieuważni. Mają swe role do odegrania w historii uratowania przyjaciółki. Margrethe rzadko występuje, za to głównie w sytuacjach zagrożenia. Nie mniej czuć jej determinację, gotowość bojową, irytację i miłość do? aut i zegarka. Każda z tych postaci jest prawdziwa z krwi i kości. Wabi swoją osobowością, czasem irytuje, ale jest godna podziwu jako człowiek i fachowiec w swej dziedzinie. Na uwagę zasługują pozostałe kreacje bohaterów, także czarne charaktery. Poruszyła mnie historia Tobiasa i Agnethe. Trudno jest odróżnić przyjaciela od wroga i wskazać prawdziwego diabła. Lubię styl autora, obrazowo prowadzoną narrację, akcję zaskakującą w swych zwrotach, wielowątkowość zawiłej fabuły, która wymaga ode mnie uważności i prywatnego śledztwa. Prowadzone równolegle wątki czasem się krzyżują, innym razem rozmijają, ale wszystkie biegną do nieoczekiwanego zakończenia. A w tym wszystkim dwie rodziny wilków. Autor wyjaśnia wszelkie niewiadome, zamyka wszystkie wątki i pozostawia czytelnika usatysfakcjonowanego, spełnionego czytelniczo. Mimo dużej objętości, książkę dość szybko przeczytałam ? krótkie rozdziały, wciągająca fabuła policyjno-wywiadowczo-przyrodnicza, charyzmatyczni bohaterowie i lasy. Niezmiernie jestem pod wrażeniem wyobraźni Jensa Henrika Jensena mocno osadzonej w duńskiej rzeczywistości, jego umiejętności plecenia rozbudowanych i intrygujących wątków oraz budowania nietuzinkowych postaci. Czy na pewno o cieniu? Nie wiem, czy organizacje pokroju Danehof czy Lupus nie istnieją w jakimś kraju naprawdę. Lupus, jak i cały cykl Oxen pozwalają snuć domysły, że tak może być. Poznajcie arkana działania tajnej organizacji, ludzi u szczytu władzy oraz ludzkie i wilcze dramaty. Przekonajcie się, jak ważne jest w Danii społeczne poczucie bezpieczeństwa i ile imion ma sprawiedliwość.

Niels Oxen powraca. Weteran wojny w Afganistanie, były żołnierz sił specjalnych, na co dzień mieszkający w Kopenhadze, tym razem udaje się na Jutlandię. Wyprawa która miała odbudować relację ojca z synem Magnusem, staje się kryminalnym zadaniem, w którym niebagatelna rolę odgrywa przyroda, teorie spiskowe i tytułowe wilki, w tym nieuchwytny Lupus. W towarzystwie Margrethe Franck, która wraca do epizodów własnej przeszłości, Oxen mierzy się z brutalną zbrodnią a zaskakujący finał, będzie satysfakcjonujący zarówno dla fanów tej postaci, jak i dla tych którzy zaczynają właśnie do Lupusa. Książka ta, jest nowym otwarciem dla tytułowego bohatera, który we wcześniejszych częściach rozwikłał tajemnicę Danehofu. Rozbudowane fabuła i obrazowo prowadzona narracja, sprawiają że szybko odnajdujemy tutaj najlepsze wzory skandynawskich autorów, takich jak Larson czy Mankell. Zdecydowanie warto dodać do kolekcji dobrych kryminałów do przeczytania. Ja z pewnością sięgnę po wcześniejsze książki z tej serii.

doskonała skandynawska seria kryminałów, do przeczytania koniecznie w kolejności i w całości

bardzo dobra, nieco amerykańskie zakończenie ;) chyba najlepsza z Oxenów