Detektyw Rutkowski. Prawdziwa historia

Recenzje książki: Detektyw Rutkowski. Prawdziwa historia (3) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Czytelnia-pani-m.blogspot.com Czytelnia mola ksiażkowego

   Detektywa Rutkowskiego nie trzeba chyba nikomu przedstawia. Każdy z nas słyszał o nim chociaż raz w życiu. Pamiętam moje pierwsze "spotkanie" z tym panem. Byłam wtedy jeszcze małą dziewczynką. Czytałam jedną z gazet mamy. Nie potrafię sobie przypomnieć jaki nosiła tytuł, ale mniejsza o to. Opisano tam historię uwolnienia Polki oraz dwóch jej córeczek z jednego z krajów, w których modlitwę zaczyna się od podziękowania za to, że nie urodziło się dziewczynką. Byłam pełna podziwu dla Krzysztofa Rutkowskiego za tę akcję. W sumie nadal jestem, dlatego zdecydowałam się na tę lekturę, chociaż o tej pani akurat tu się nie wspomina. Pojawia się za to więcej informacji, ale po kolei.

   
   
   

   Jedną z części stanowi wywiad-rzeka, który z Rutkowskim przeprowadził Krzysztof Pyzia. Autor książki wypytuje swojego rozmówcę o dzieciństwo, lata szkolne, relacje z rodzicami, kobietami, stosunek do polityki oraz religii. Pada nawet pytanie dotyczące tego, kto dba o charakterystyczną fryzurę detektywa. Odpowiedzi Rutkowskiego są szczere. Do bólu. Niektóre z nich sprawiały, że budziły się we mnie demony. Mam tu na myśli zwłaszcza fragmenty dotyczące stosunku do kobiet. Żałuję, że nie widziałam swojej miny podczas lektury, ale pewnie to było coś w stylu "no co ty, Krzysiek, nie powiesz?". Kolejna część opisuje najsłynniejsze akcje detektywa. Oczywiście nie zabrakło sprawy Madzi z Sosnowca, która była mi bliska chociażby ze względu na to, że jestem ze Śląska i widziałam osoby rozwieszające informacje o zaginięciu dziewczynki. Mieszkałam wtedy tylko kilka kilometrów od miejsca tragedii. Rutkowski przyznaje też, że potrzebował takiej sprawy, by przypomnieć o sobie ludziom. Ostatnia część opisuje to, w jaki sposób możemy zadbać o nasze bezpieczeństwo. Nie jest to nic odkrywczego, niektóre z nich można było pominąć.

   
   
   

   Jeśli ode mnie zależałoby to, jak miałaby wyglądać ta książka, poświęciłabym więcej miejsca akcjom, w których brał udział Rutkowski. Pojawiło się tego dla mnie za mało. To było zdecydowanie bardziej ciekawe niż wywiad. Owszem, dostarczył on czytelnikom kilku ciekawostek dotyczących życia pana Rutkowskiego, ale czytanie o jego akcjach sprawiało większą przyjemność.

   
   
   

   Ta książka przedstawia detektywa w takim świetle, w jakim mogliśmy nieraz zobaczyć go w meblach. Zapatrzony w siebie showman, który zmienia kobiety jak rękawiczki. Całość dopełniają zdjęcia przedstawiające głównie tytułowego bohatera. Jeśli chcecie dowiedzieć się gdzie kończy się medialny detektyw Krzysztof Rutkowski, a zaczyna się prawdziwy Krzysztof Rutkowski - sięgnijcie po tę książkę. Nie powinniście być nią rozczarowani.

   
   

2. ksiazka-online.pl 2014-03-02

   Krzysztof Rutkowski wzbudza skrajne emocje. Jedni widzą w nim zbawiciela polskiego wymiaru sprawiedliwości, który słynnym “wiesz z kim tańczysz k…” rozwiązywał kolejne sprawy. Inni mówią o nim – mitoman, za którym nie stoi nic oprócz dobrego PR.
   
   Krzysztof Pyzia w rozmowie z Rutkowskim pokazuje nam człowieka z krwi i kości. To mężczyzna, którego wspomnienia z dzieciństwa dzielić może większość Polaków. Podwórkowe zabawy w milicjantów i złodziei, pierwsze (i ostatnie) lanie od rodziców, pierwsze miłości i zawody oraz kariera, której nikt inny z naszych rodaków nie powtórzył.
   
   Rutkowski w rozmowie z Pyzią wydaje się być o wiele spokojniejszym niż jest to w rzeczywistości. I mimo, że zaprzecza temu, iż sławę kocha to lubi występować w zagranicznych stacjach telewizyjnych, które mają 220 milionów widzów i nadają na terenie Rosji, Austrii czy … Australii.
   
   Oczywiście w książce nie mogło zabraknąć fragmentów dotyczących Madzi z Sosnowca. Sprawa, która niejako “odkurzyła” detektywa i pozwoliła mu powrócić w roli dobrego gliny do “głównego nurtu” nawet po przeczytaniu książki wzbudza wiele niejasności. Tak samo jak udział detektywa w aferze paliwowej.
   
   Swój chłop z tego Rutkowskiego – szczególnie gdy popatrzymy na słowniczek detektywa znajdujący się na końcu książki oraz szereg rad, jakich udziela były poseł na Sejm RP. I choć wielu krzywi się na jego fotki z nowym BMW czy ekskluzywnymi meblami to obok jego historii nie można przejść obojętnie.

3. FOCUS AUTOR NIEZNANY, 2013-12-06

   Podobno polska literatura kryminalna jest w odwrocie. Może dlatego wydawcy coraz chętniej sięgają po historie z życia wzięte. W tej kategorii największe szanse na sukces mają wspomnienia osób rozpoznawalnych, nierzadko kontrowersyjnych. Po.Spowiedzi psa" negocjatora policyjnego Dariusza Lorantego na rynku pojawiła się książka „Detektyw Rutkowski. Prawdziwa historia" - wywiad-rzeka, przeprowadzony przez Krzysztofa Pyzie ze wzbudzającym mieszane uczucia detektywem. W ostatnich latach Rutkowski był obecny (czy raczej starał się przekonać nas o swojej obecności) przy wielu głośnych sprawach, takich jak choćby zaginięcie Iwony Wieczorek czy śmierć małej Madzi W. Im więcej było detektywa w mediach, tym większa krytyka spadała na jego głowę. I ze strony mediów, i policjantów, którzy uważali, że Rutkowski niepotrzebnie wtrąca się do ich roboty, goniąc za sławą. I jakkolwiek efekty jego działalności detektywistycznej nie zawsze były imponujące, wspomnianą sławę udało mu się dogonić. Nie wdając się w ocenę profesjonalizmu Rutkowskiego, wiem jedno: wspomniana książka wzbudzi zainteresowanie także tych, którzy mają o detektywie (tak, wiem, zarzuca mu się brak licencji) jak najgorsze zdanie. Podobnie, jak wzbudzała je matka Madzi W. - każde wydanie tabloidu z kobietą na okładce sprzedawało się doskonale..Prawdziwa historia" jest rzetelną robotą. Przesłuchujący detektywa dziennikarz zdawał sobie sprawę z tego, że Polaków interesują nie tylko ostatnie lata kariery Rutkowskiego, ale także, a może przede wszystkim, jego przeszłość (praca w milicji, kontakty z półświatkiem), która stała się pożywką dla plotek. Czy Rutkowski ujawnił wszystko Nie sądzę. Za bardzo pasuje mu rola sfinksa, który mówiąc dużo, przemilcza jeszcze więcej. Tym bardziej że pewnie nie wszystko nadaje się do publikacji. Ja, który drodze życiowej detektywa przyglądam się od lat, książkę Pyzi przeczytałem z zainteresowaniem i sporo się z niej dowiedziałem. A nie spodziewałem się spowiedzi kompletne

więcej recenzji

ukryj recenzje