Medytacja nad naturą umysłu

Recenzje książki: Medytacja nad naturą umysłu (2) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: krytykat.wordpress.com katarzyna hanna binkiewicz, 2014-01-08

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   To niesamowite, że nawet najbardziej różniące się od siebie szkoły filozoficzne czy religie, mogą mieć i mają wspólną przystań. Tą przystanią jest umysł, jego siła i potęga. „Medytacja nad naturą umysłu” to zbiór mądrości Jego Świątobliwości Dalajlamy, oprószonych aktualnymi przemyśleniami, odwołaniami do innych wierzeń czy szkół filozoficznych, a także rozprawa nad traktatem „Klejnot Spełniający Życzenia tradycji ustnej: instrukcje służące rozpoznaniu wspólnego poglądu na rzeczywistość”.
   
   Uważam, że każdy, kto chce się rozwijać i chce być jak najbardziej świadomy siebie samego, nie powinien ograniczać się i podążać jedynie jedną ścieżką. Ważne jest by dojść do poznania drogą całości. Nie tylko znanymi szlakami religii czy koncepcji psychologicznych. Trud wyjścia poza to, co znane jest już ogromnym krokiem dla nas samych. Dlatego też chcąc doskonalić swój umysł sięgnęłam między innymi również po „Medytację nad naturą umysłu”. Buddyzm jest kulturowo zupełnie odmienny od tego, co znamy. I w swojej obcości absolutnie niesamowity.
   
   Książka podzielona jest niejako na dwie części, ale całość pozostaje ze sobą jak najbardziej spójna. Pierwsza oparta jest na wygłoszonym przez Jego Świątobliwość Dalajlamę wykładzie, który odbył się w 2009 roku na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Barbara. Druga dotyka bardzo delikatnej materii jaką jest praca „Klejnot Spełniający Życzenia tradycji ustnej: instrukcje służące rozpoznaniu wspólnego poglądu na rzeczywistość” autorstwa Khöntöna Peldziora Lhundruba.
   
   Tutaj pojawia się mały dysonans, szczególnie dotkliwy dla tych, którzy z buddyzmem nigdy wcześniej się nie zetknęli lub są na początku drogi. Pierwsza część, słowa Jego Świątobliwości Dalajlamy i koncepcje dotyczące natury umysłu są jak najbardziej uniwersalne i dostępne dla każdego, bez względu na wiek, wierzenia czy zakorzenienie w tradycji. To jak lekarstwo samo w sobie, delikatne kopnięcie w kostkę, które ma przekazać : ‘Hej, TY jesteś odpowiedzialny za swój umysł, za to, co tworzy i urzeczywistnia. Weź za niego odpowiedzialność, zapanuj nad nim, pozostając jednocześnie w zgodzie ze sobą.’ I to się dzieje – mimowolnie, przekładając stronę za stroną, w głowie pojawia się myśl, że to przecież MY jesteśmy konstruktorami naszego świata. Jeśli tylko nauczymy się panować nad naszą świadomością, będziemy potrafili osiągnąć spokój i być w pełni szczęśliwi. Przede wszystkim jednak – będziemy świadomi, dzięki czemu łatwiej będzie nam pokonywać życiowe drogi.
   
   Traktat Khöntöna Peldziora Lhundruba jest niesamowity, ale przeczytanie go wymaga nie tylko otwartego umysłu, ale i czujności, a także.. cierpliwości. To trudny tekst, z ogromną ilością komentarzy i odwołań, zawierający mnóstwo nazw w naszej kulturze niezrozumiałych. To trudna droga, ale może właśnie o to chodzi? Traktat „Klejnot Spełniający Życzenia tradycji ustnej: instrukcje służące rozpoznaniu wspólnego poglądu na rzeczywistość” to piękna podróż w głąb siebie. To droga prowadząca do najczystszej postaci umysłu. Do niczym nieskalanej świadomości, w każdym swoim wymiarze.
   
   „Medytacja nad naturą umysłu” to publikacja niosąca ze sobą czystą prawdę. Prawdę dotyczącą naszego pojmowania świata, naszego doświadczania, naszej emocjonalności. Zanurzając się w historię tradycji buddyjskiej, poznając jej korzenie i fundamenty, możemy nie tylko odnaleźć własną drogą, ale przede wszystkim nauczyć się wiele o sobie. „Medytacja nad naturą umysłu” rozjaśnia najciemniejsze zakamarki naszej świadomości. Pokazuje jak wielką siłę ma nasz umysł, jak piękna i potężna jest jego nieskończoność. I uczy jak z tej siły czerpać, jak nie bać się żyć. Jak kochać siebie.

2. Recenzja: swiatairi.blogspot.com Airi, 2013-02-06

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Oczekiwałam na przybycie przesyłki z tą pozycją z napięciem i gdy otworzyłam paczkę od razu uśmiech pojawił się na mej twarzy. Sam wygląd zewnętrzny pozycji jest przyciągający. Kolor okładki a także odcień stron ładnie się ze sobą komponuje a czerwona zakładka/wstążka - dzięki, której możemy zaznaczyć stronę, którą aktualnie czytamy albo do której będziemy chcieli wrócić – jest dodatkiem praktycznym i dobrze się komponującym z resztą. Same stronice są dość grube co mnie osobiście się podoba.
   
   Użyta czcionka jest nie za duża i nie za mała, w miarę przystępna i wygodna do czytania. Da się ją swobodnie odczytać, co jest ważne. Jedna część książki oparta jest na wygłoszonym przez Jego Świętobliwość Dalajlamę wykładzie, wygłoszony on został w 2009 roku na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Barbara, druga część zaś poświęcona jest Khöntönowi Peldziorowi Lhündruba, znajdziemy i jego życiorys i pracę „Klejnot Spełniający Życzenia tradycji ustnej: instrukcje służące rozpoznaniu wspólnego poglądu na rzeczywistość”.
   
   Najmniej trudności w czytaniu sprawia część związana z wystąpieniem XIV Dalajlamy, najciężej zaś część poświęconą życiu Khöntöna, ze względu na liczne przypisy, które tutaj już znajdują się na końcu pozycji, co sprawia, że co chwilę trzeba skakać po stronach książki, jak również ze względu na różne nazwy, osoby etc., które dla osoby nie oczytanej w literaturze z tego zakresu może być ciężkie do przebrnięcia i trochę może zniechęcić. Jednak zarazem występowanie takich zwrotów, nazw etc. jest również swego rodzaju ciekawą informacją co i jak się nazywa, kto jak się nazywa itp. A liczne przypisy przybliżają nieraz temat, który został zasygnalizowany tylko w tekście głównym. Myślę, że warto zaznaczyć, że w części nazwanej „Natura umysłu” (opracowane jak wspomniałam wcześniej na wykładzie Jego Świętobliwości Dalajlamy) przypisy znajdują się na dole strony i tu nie trzeba „skakać” i wertować kartek w tę i z powrotem.
   
   Dzięki tej pozycji można dowiedzieć się chociażby jak powstał buddyzm tybetański, jakie ma korzenie, rodowód, choć nie jest to żaden elaborat na ten temat, jednak podstawowe informacje wprowadzające są. Co jest bardzo miłe i pozwala osobom nie znającym tej tematyki trochę lepiej ją zrozumieć. Przybliża w pewnym stopniu ogólnie tematykę buddyzmu tybetańskiego, wspomina o różnych tradycjach i ich spojrzeniach na tematy związane z medytacją nad naturą umysłu (początkowo zawiera informacje ogólne by w dalszej części przejść do rozpisania tematu jak i różnych wskazówek praktycznych).
   
   Nie jest to pozycja najłatwiejsza w odbiorze, ma fragmenty łatwiejsze jak i trudniejsze do zrozumienia. Jest jednak równocześnie pozycją ogromnie ciekawą z różnymi ważnymi informacjami, jak chociażby informacje o medytacji nad naturą umysłu (temat główny), czy o tradycji dziewięciu pojazdów szkoły ningma. To pozycja, która nie koniecznie jest do przeczytania jeden tylko raz. Warto przeczytać ją więcej razy by móc zrozumieć ją lepiej i lepiej, szczególnie dla osób, które mocno nie rozeznają się w tematach poruszanych przez pozycję. Dla osób, które nic nie wiedzą o buddyzmie, medytacji, którzy mają odmienną filozofię życiową myślę, że ciekawym i w pewien sposób zachęcającym jednak do zajrzenia do tejże pozycji jest tekst zawarty na s. 39 – 40, a mianowicie:
   „Jesteśmy tacy sami. To jest szczególnie ważne. Dlatego właśnie, że niczym się nie różnimy, możemy się porozumieć, i dlatego też, że jesteśmy tacy sami, możecie wykorzystać moje słowa i doświadczenie”
   
   Im więcej jednak osoba zabierająca się za pozycję wie, chociażby o buddyzmie tybetańskie czy buddyzmie w ogóle, tym łatwiej będzie jej zrozumieć i zastosować wskazówki dotyczące medytacji nad umysłem. Dla mnie samej istnieją jeszcze różne znaki zapytania lecz mam nadzieję, że w swoim czasie będę mogła powiedzieć, że pojęłam każdą partię tej niezwykłej książki.
   
   Czy polecam tę pozycję? Jak najbardziej chociażby dla samej „pierwszej części”. Choć wiele ważnych i przydatnych informacji dla odbiorcy znajduje się w „Klejnocie Spełniającym Życzenia tradycji ustnej” chociażby o tym „jak w wyniku praktykowania tej metody adept osiąga praktyczne urzeczywistnienie(…)”. Jest to pozycja ciekawa i pouczająca.

więcej recenzji

ukryj recenzje